Paviljoen Kastanjegaard te Amersfoort
Een separeercel, vroeger ook wel isoleercel genoemd.
Het bed stond vastgeschroefd op de grond.
In het plafond zat een camera waarmee de verpleegkundige van
afstand zicht had op hoe het met de patiënt ging.
Ook was er een geluidssysteem waarmee ondeling gecommuniceerd kon worden
en er was een radio aanwezig die door de verpleging aan of uitgezet werd.
Dag en nacht brandde er licht, anders had de camera niet voldoende licht om beeld te geven.
Het bed had een plastic matras, een kussen, 2 lakens
en een deken. Verder was er een po, urinaal,
toiletpapier, een kan water en een bekertje
aanwezig. Alles van plastic of karton
^er waren ruimtes waar patiënten zich konden terug trekken,
aldaar bestond het meubilais vaak uit plastic stoelen
zodat men zich niet kon bezeren
^Tussen de middag werd uit de keuken op het terrein
het eten gebracht in grote roestvrijstalen karren.
De huishouding sorteerde het eten per afdeling in de
karren hierboven waarin het naar de diverse groepen werd gebracht
Een medicijnkast; deze kast moest altijd op slot zijn en stond dan
weer in een afgesloten ruimte. In de kast stonden alle
potjes met medicijnen op naam van de patiënt. 4 keer per
dag werd de medicatie uitgezet in roestvrijstalen
bekertjes en rondgedeeld. Als iemand in het weekend wegging
werd de medicatie per keer in een medicijnzakje (foto hieronder) gedaan,
voorzien van naam van de patient en erop stond wat erin zat.
Tegenwoordig wordt het allemaal via de computer
geregeld en wordt de medicatie op grote
rollen in voorgedrukte plastich zakje op de afdeling gebracht.
Ruimte voor persoonlijke spullen was er niet veel, ieder had
één zo'n kast ter beschikking en soms een ruimte
naast het bed (die tevens de afscheiding vormde
tussen hem en degene die naast hem lag.
Verder had iedereen een nachtkastje naast het bed.
^ Een zogenaamd "hoog-laag bed"
Op dit soort borden werd bijgehouden welke patienten er
opgenomen waren, of ze wel of niet aanwezig waren,
of ze vrijwillig of gedwongen opgenomen waren, welke
kamer ze hadden, wanneer ze opgenomen waren,
wanneer ze met ontslag gingen en wie de verpleegkundige
was die eerste aanspreekpersoon was.
Vaak waren koelkasten van een slot voorzien, deze omdat er medicatie in bewaard werd die koel
moest blijven, maar anderen omdat mensen niet elk moment van de dag mochten
eten en drinken (althans niet met gebruik van vleeswaren. kaas, melk etc.
Dat werd namelijk beperkt afgegeven en als 1 persoon alle melk opdronk had de rest niets meer.
Op andere afdelingen was het noodzakelijk dat de koelkast op slot was omdat alles waar
patienten de hand op konden leggen direct opgegeten/ gedronken werd.
Zo werd zelfs de jam uit de potten gedronken